Forum nieczynne - zapraszamy na www.animespot.boo.pl

Twórcy Honey and Clover powrócili w 2007 z równie pozytywną i zabawną serią, jednak tym razem bohaterami nie są studenci ASP, ale uczniowie akademii muzycznej, również pełni marzeń, i obdarzeni ciekawymi osobowościami.
Głównymi bohaterami anime jest dwoje uczniów wydziału fortepianowego - Megumi Noda - tytułowa Nodame, oraz Shinichi Chiaki.
Shinichi od dziecka marzył, by zostać dyrygentem, jednak jego nauczyciel - słynny maestro, Sebastian Viera, wyjechał z Japonii, zaś chłopcu pogoń za nim uniemożliwił pewien niecodzienny fakt. Otóż, Shinichi leciał kiedyś samolotem, który był zmuszony do awaryjnego lądowania; szok z tym związany wpoił mu paniczny wręcz strach przed samolotami, oraz statkami, przez co chłopak nie może się wydostać z wyspy. Wiedząc, że nie ma możliwości wyjazdu, nie studiuje na wydziale dyrygentury, ale na wydziale fortepianowym. Bardzo popularny w szkole geniusz. Zawsze schludny, elegancki i opanowany.
Nodame zaś jest przeciwieństwem o rok starszego Chiakiego. Ubrania zmienia raz w tygodniu, jeszcze rzadziej się myje, a pokój posprzątała dopiero pod wpływem senpaia. Uwielbia grać na fortepianie, ale na inny sposób, niż Chiaki; dziewczyna gra ze słuchu, bez nut, można odnieść wrażenie, że czerpie pełną radość z gry. Traktuje muzykę z dystansem, nieraz przerabia i dziwnie interpretuje zamiary kompozytorów. Często wydaje z siebie dziwne odgłosy, jest dziecinna, i pełna dziecinnej dobroci, jednak potrafi być wredna i zła.
Oprócz głównej pary bohaterów, jest tu multum innych, ciekawych charakterów, przede wszystkim pozostałych studentów różnych wydziałów. Postacie można śmiało ocenić na 10/10. Zaskakiwały mnie niektóre fakty ich dotyczące, aż do końca serii.
Sama fabuła jest interesująca, odcinki zlatują błyskawicznie, ale w drugiej połowie można odnieść wrażenie pewnego pośpiechu, niektóre wątki są niedopracowane. Mimo to interesowała mnie, wciągnęła, no i wpoiła wręcz we mnie radość. Oceniłabym na 8+/10.
Teraz o grafice; jak się można było po J.C.Staff spodziewać, projekty postaci, tła i kolorystyka są ładne i dobrze skomponowane. Łatwo odróżnić poszczególne postacie, miło popatrzeć od czasu do czasu na background, a kolorystyka, jak i fabuła jest pozytywna.
Niestety, jest pewna słaba strona grafiki; renderowane modele 3D miast rysowanych instrumentów. Rozumiem, że żeby zanimować całą orkiestrę w takim wypadku potrzeba by mnóstwa pieniędzy, ale patrzenie na te instrumenty z czasem zaczyna ogromnie denerwować! Prywatnie oceniłabym grafikę na 7/10.
Muzyka jest chyba najmocniejszą stroną tego anime. Wspaniałe, klasyczne utwory, których słuchając można się zrelaksować. Twórcy potrafili poświęcić parę minut odcinka, żeby zaprezentować cały utwór, ale wcale nie było to nużące. Uwagę zwracają też opening i closingi; pełna radości piosenka "Allegro Cantabile", oraz równie pozytywne, wieńczące odcinki "Konna ni Chikaku de.." i "Sagittarius" - wszystkich słuchałam w całości, za każdym razem, a FV nie schodzą z mojej playlisty. Także seiyu odwalili kawał dobrej roboty. Ogółem audio oceniam na 10/10.
Polecam tę produkcję fanom Honey and Clover, oraz tym, którzy cenią sobie dobry humor, ładną muzykę i brak płytkości w anime.
Ogólna ocena: 9/10 ^^ świetna produkcja.

W październiku rozpoczyna się druga seria, rozgrywana w Paryżu . Liczę, że będzie równie wspaniała, co pierwsza; z pewnością będę ją oglądać ^^.